накат назоўнік | мужчынскі род

  1. гл. накатаць.

  2. Рад бярвёнаў, жэрдак і пад., насланых наверх або пад нізам чаго-н.; насціл.

    • Бліндаж у тры накаты.

  3. Слой фарбы на прыладзе для атрымання адбітку на якой-н. паверхні (на сцяне, паперы і інш.), а таксама ўзор на сценах.

    • Прыгожы н.

|| прыметнік: накатны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

брані́раваць несов. (закреплять) брони́ровать;

б. спецыялі́стаў — брони́ровать специали́стов

бранірава́ць несов. (покрывать бронёй) бронирова́ть;

б. блінда́ж — бронирова́ть блинда́ж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

dugout

[ˈdʌgaʊt]

n.

1) зямля́нка f., схо́вішча ў падко́пе, блінда́ж -а́ m.

2) чо́вен, вы́даўблены з кало́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Únterschlupf

m -(e)s, -schlüpfe

1) прыста́нішча, прала́з

2) вайск. схо́вішча, блінда́ж

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пахо́вішча Бліндаж (Гродз.); месца хованкі ад ворагаў; сховішча (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

bunkier

bunk|ier

м.

1. вайск. бункер; бліндаж;

2. карцэр; камера-адзіночка;

3. ~ru мар., тэх. бункер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Únterstand

m -(e)s, -stände

1) прыста́нішча, прыту́лак

j-m ~ gében* — дава́ць прыту́лак каму́-н.

2) вайск. блінда́ж, (бамба)схо́вішча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ако́п ​1

1. Земляны вал, насып з траншэяй (Слаўг.).

2. Капец бульбы, абкладзены саломай і абсыпаны зямлёй на зіму (Гарад. Касп.).

3. Бліндаж (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

схо́вішча

1. Месца, будынак, дзе што-небудзь захоўваюць або хаваюць (БРС). Тое ж сховы (БРС), схоў, схрон (Слаўг.).

2. Акоп, бліндаж; патаемнае месца (БРС). Тое ж сховы (БРС), схоў, хаўня́ (Слаўг.), схрон (Стаўбц.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

накат, ‑а і ‑у, М ‑каце, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. накатаць (у 1 знач.).

2. ‑а. Рад бярвёнаў, жэрдак і пад., насланых паверх або пад нізам чаго‑н.; насціл. Уздоўж дарогі жаўцелі траншэі, смалістымі канцамі сасновых накатаў бялелі зямлянкі. Ставер. Бліндаж салдацкі ў тры пакаты, І ўсё як трэба ў бліндажы... Калачынскі.

3. ‑а. Слой фарбы на прыладзе для атрымання адбітку на якой‑н. паверхні (на сцяне, паперы і інш.). Тонкі накат фарбы на стэрэатыпе. // Узор на сценах. Праз адчыненыя дзверы ў пакоях відаць быў свежы накат на сценах. Асіпенка.

4. ‑а. Утрамбаваны калёсамі шлях, каляіна. Цвёрды накат дарогі. ▪ Свежыя пакаты калёс, мноства конскіх слядоў вялі з лясной дарожкі на шлях. М. Ткачоў.

5. ‑у. Спец. Рух па інерцыі.

6. ‑у. Спец. Рух гарматы ўперад пасля аддачы назад пры стрэльбе.

7. ‑у. У більярдзе — спосаб удару, калі шар, якім б’юць, коціцца за шарам, які б’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)