берегово́й берагавы́;

берегово́й ве́тер берагавы́ ве́цер;

берегова́я артилле́рия воен. берагава́я артыле́рыя;

берегова́я ла́сточка берагава́я ла́стаўка, беража́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

берагавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. берагавы́ берагава́я берагаво́е берагавы́я
Р. берагаво́га берагаво́й
берагаво́е		 берагаво́га берагавы́х
Д. берагаво́му берагаво́й берагаво́му берагавы́м
В. берагавы́ (неадуш.)
берагаво́га (адуш.)		 берагаву́ю берагаво́е берагавы́я (неадуш.)
берагавы́х (адуш.)
Т. берагавы́м берагаво́й
берагаво́ю		 берагавы́м берагавы́мі
М. берагавы́м берагаво́й берагавы́м берагавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

coast line

берагава́я лі́нія

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

coast guard

узьбярэ́жная, берагава́я ахо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Küstenschutz

m -es берагава́я ахо́ва [абаро́на]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

берагавы́ Úfer-; Land-; Küsten-; Strand- (пры моры);

берагавы́ ве́цер Küstenwind m -(e)s, -е;

берагава́я ахо́ва Küstenschutz m -es;

берагава́я артыле́рыя вайск. Küstenartillerie f -, -ri¦en;

берагава́я паласа́ Küstenstrich m -(e)s (каля мора);

берагавы́я ска́лы Küstenklippen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Печуры́чка ’ластаўка берагавая’ (Ян.). Ад пячора, пячурка ’адтуліна, ніша ў сцяне печы, нара ў беразе ракі, у якой жывуць ластаўкі’. Да пячора (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бычовны́к ’бераг (канавы, сажалкі і інш.)’ (Клім.). Відавочна, палеская форма (з фанетычным развіццём *ě > ы пасля губных) слова бічаўні́к ’бераг, берагавая паласа’ (Яшкін), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

крэ́пасць ж. вайск. Féstung f -, -en; Féste f -, -n (уст.);

берагава́я крэ́пасць Küstenfestung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ла́стаўка, -і, ДМ -таўцы, мн. -і, -тавак, ж.

1. Пералётная птушка атрада вераб’іных з вузкімі вострымі крыламі, вёрткая і хуткая ў палёце.

Берагавая л.

Белагрудая л.

2. Гімнастычная фігура, пры якой пастава цела нагадвае птушку ў палёце.

3. Ласкавы зварот да асоб жаночага полу.

◊

Першая ластаўка — пра першыя прыкметы з’яўлення чаго-н.

|| прым. ла́стаўчын, -а (да 1 знач.).

Ластаўчына гняздо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)