беззага́нны гл. бездакорны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

unexceptionable [ˌʌnɪkˈsepʃənəbl] adj. бездако́рны, даскана́лы;

His taste was unexceptionable. Ён меў бездакорны густ.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сумле́нны, -ая, -ае.

1. Які валодае высокімі маральнымі якасцямі, пачуццём адказнасці перад іншымі.

С. працаўнік.

2. Бездакорны ва ўсіх адносінах.

Сумленнае імя.

|| наз. сумле́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

irreproachable [ˌɪrɪˈprəʊtʃəbl] adj. бездако́рны, беззага́нны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

blameless [ˈbleɪmləs] adj. няві́нны; бездако́рны, беззага́нны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

безадка́зны, -ая, -ае.

1. Які не стрымліваецца пачуццём адказнасці.

Б. ўчынак.

2. Які працуе без перабояў.

Б. рухавік.

3. Бездакорны, які выконвае без пярэчання ўсе даручэнні.

Б. памочнік.

|| наз. безадка́знасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nienaganny

беззаганны, бездакорны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

irreproachable

[,ɪrɪˈproʊtʃəbəl]

adj.

беззага́нны, бездако́рны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blameless

[ˈbleɪmləs]

adj.

бездако́рны, беззага́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

даскана́лы, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца найвышэйшай ступенню і паўнатой дадатных якасцей; узорны, беззаганны, бездакорны. Дасканалая тэхніка. Дасканалая паэтычная форма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)