БА́ЗІС ЭРО́ЗІІ,

праверхня, на ўзроўні якой вадацёк (рака, ручай) траціць сілу і не можа далей паглыбляць сваё рэчышча. Агульны (або галоўны) базіс эрозіі — узровень Сусветнага ак.; мясцовыя (або часовыя) базісы эрозіі — праточныя азёры, месцы ўпадзення прытокаў у гал. раку, выхады цвёрдых парод, якія запавольваюць глыбінную эрозію ракі. Змена вышыні базісу эрозіі (ваганні ўзроўню мора, векавыя рухі зямной кары і інш.) суправаджаецца ўразаннем даліны або запаўненнем яе рачнымі адкладамі.

т. 2, с. 221

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БА́ЗІС ДЭНУДА́ЦЫІ,

дэнудацыйны ўзровень, ніжні ўзровень паверхні, да якога перамяшчаюцца (скочваюцца або змываюцца) прадукты разбурэння (выветрывання) горных парод. Звычайна адпавядае падэшве горнага схілу, дзе адбываецца акумуляцыя матэрыялу, які зносіцца зверху, і ўтвараюцца (пры стромкіх схілах) дэлювіяльныя шлейфы (гл. Дэлювій).

т. 2, с. 221

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ба́зис​I эк. ба́зіс, -су м.;

подвести́ ба́зис падве́сці ба́зіс;

экономи́ческий ба́зис эканамі́чны ба́зіс.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́зис​II архит. ба́зіс, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

baseline [ˈbeɪslaɪn] n. ба́за; ба́зіс; асно́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паро́німы, ‑аў; адз. паронім, ‑а, м.

Словы, вельмі блізкія па марфалагічнаму складу і гучанню, але розныя па значэнню («база» і «базіс», «чалавечы» і «чалавечны»).

[Ад грэч. para — поруч і ónyma — імя, назва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

basis [ˈbeɪsɪs] n. (pl. bases) асно́ва, падста́ва; ба́зіс;

on the basis of smth. на асно́ве чаго́-н.; на падста́ве чаго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bedrock [ˈbedrɒk] n.

1. ба́зіс, асно́ва; гало́ўныя пры́нцыпы; фа́кты;

get down to/reach (solid) bedrock дакапа́цца да су́тнасці

2. geol. карэ́нная паро́да, скала́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

substratum [ˈsʌbstrɑ:təm] n. (pl. substrata)

1. ні́ж ні слой

2. асно́ва, ба́зіс;

a substratum of truth in her story асно́ва праўдзі́васці ў яе́ апавяда́нні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Grúndlini¦e

f -, -n

1) асно́ўная лі́нія, гало́ўная ры́са

2) матэм. асно́ва, ба́зіс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)