толстосу́м прост. багаты́р, -ра́ м., бага́ч, -ча́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бага́туха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Уст. Тое, што і багач (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бога́ч бага́ч, -ча м., багаты́р, -ра́ м., багаце́й, -це́я м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

богате́й разг. багаце́й, -це́я м., багаты́р, -ра́ м., бага́ч, -ча́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мае́ншчык ’багач’ (Касп.) — калька з польск. majętnik з заменай толькі суфікса ‑nik на ‑шчык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нувары́ш

(фр. nouveau riche = новы багач)

асоба, якая спрытна і хутка абагацілася на спекуляцыях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

багаце́й, ‑я, м.

Разм. Тое, што і багач (у 1 знач.). Вясковыя багацеі, калі ўбачылі, што памешчыцкія землі не трапяць ім у рукі, азвярэлі, хапіліся за колле, за зброю. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магна́т, ‑а, М ‑наце, м.

Буйны феадал, памешчык у некаторых краінах Еўропы (пераважна ў ранейшай Польшчы і Венгрыі). // Багач, буйны капіталіст. Нафтавы магнат. □ Гонка ўзбраенняў прыносіць фантастычныя барышы магнатам капіталу. «ЛіМ».

[Ад лац. magnatus — знатны чалавек, вяльможа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

багаты́р м

1. (багач) Réiche (sub) m -n, -n, réicher Mann;

2. разм гл волат

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Магна́т ’буйны феадал, памешчык’, ’багач, буйны капіталіст’ (ТС, Касп.) паходзіць з польск. magnat, якое з с.-лац. magnātēs ’правадыры’, ’тыя, якія народжаны ў высокім саслоўі’ (параўн. Махэк₂, 347; Фасмер, 2, 356).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)