Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
багамо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Рмн. ‑лак; ж.
Жан.дабагамолец. [Андржаяка:] Па дарозе я спаткаў Ці то ўбогую, ці проста багамолку.Клімковіч.Дзве старыя бярозы, як багамолкі, высяцца абапал брамы.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пілігры́м, ‑а, м.
Кніжн.уст. Паломнік, вандроўны багамолец. //перан. Вандроўнік, падарожны. Прыпылены пілігрым стаіць ля чужога парога. І ніхто не пазнае яго. Нават яна. І ніхто не ведае, што тут разбіта ягонае сэрца.М. Стральцоў.
[Ад лац. peregrinus — чужаземец.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Паломнік ’багамолец, які вандруе па так званых святых месцах’ (ТСБМ). Рус.пало́мник, ст.-рус.книга паломникъ ’апісанне паломніцтва’. Ад лац.palma ’пальма’, выконваючай вялікую ролю ў вялікадневай абраднасці. Параўн. франц.paumer, італ.palmiere ’насіцель пальмы, паломнік’ (Праабражэнскі, 2, 10; Фасмер, 3, 193).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пало́мнік, ‑а, м.
1.Багамолец, які вандруе па так званых святых месцах. Вунь там, за какосавым гаем, руіны старажытнага храма. Месца лічыцца святым. Кожны год вясной сюды прыходзяць сотні тысяч людзей. Паломнікі.Б. Стральцоў.
2.перан. Удзельнік паломніцтва (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пілігры́м
(польск. pielgrzym < с.-лац. pelegrinus, ад лац. peregrinus = чужаземны)
1) вандроўны багамолец, паломнік;
2) перан. вандроўнік, падарожны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
стра́нник
1. вандро́ўнік, -ка м., падаро́жны, -нага м., падаро́жнік, -ка м.;