АЎСЯ́НЫ КІСЕ́ЛЬ,

старадаўняя бел. мучная страва. Варылі з аўсянай мукі грубага памолу, часам з вотруб’я. Муку залівалі вадой і ставілі на ноч у цёплае месца. Раніцай выціскалі на рэшаце (сітку) і цэд варылі. Пасля разлівалі ў посуд і ставілі ў халоднае месца, каб кісель застыў. Елі з алеем, малаком, маслам, сытою. На посную куццю аўсяны кісель быў адной з абрадавых страў. Сыры цэд давалі дзецям ад глістоў. Вадкі аўсяны кісель наз. журам.

т. 2, с. 108

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

жур, -у, м.

Негусты аўсяны кісель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жур, ‑у, м.

Негусты аўсяны кісель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

овсяно́й и овся́ный аўся́ны;

овсяно́й ко́лос аўся́ны ко́лас;

овсяная крупа́ аўся́ныя кру́пы;

овсяные хло́пья аўся́ныя шматкі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

owsiany

owsian|y

аўсяны;

płatki ~e — аўсяныя шматкі;

kleik ~y — аўсяны адвар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кісе́ль, -сялю́, мн. -сялі́, -сялёў, м.

Студзяністая страва з аўсянай мукі або ягаднага соку, заваранага на крухмале.

К. з журавін.

Аўсяны к.

◊

Дзясятая вада на кісялі — пра вельмі далёкага родзіча.

|| прым. кісе́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Háferschleim

m -(e)s аўся́ны адва́р [кісе́ль]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

жур м (аўсяны кісель) Háferschleim m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кры́жык ’аўсяны мэндлік з 15 снапоў каласамі да цэнтра’ (Жыв. сл., Касп.). Да крыж 1 (гл.). Параўн. крыжок (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

oat

[oʊt]

1.

n., usually oats pl.

авёс аўса́ m.

to sow one’s wild oats — спаганя́ць шал маладо́сьці

2.

adj.

аўся́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)