аэроста́т аэраста́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стратаста́т, -а, М -та́це, мн. -ы, -аў, м.

Аэрастат для палётаў у стратасферу.

|| прым. стратаста́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зме́йкавы: з. аэраста́т зме́йковый аэроста́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стратаста́т, ‑а, М ‑таце, м.

Аэрастат з герметычна закрытай гандолай для палёту чалавека ў стратасферу.

[Ад лац. stratum — слой і грэч. statos — нерухомы, стаячы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парашутава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

Спец. Спускаючыся, паляцець (ляцець) з крайне малой хуткасцю (пра самалёт, аэрастат).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aerostat

[ˈeroʊstæt]

n.

аэраста́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

aerostat, ~u

м. аэрастат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

стратаста́т

[ад страта(сфера) + -стат]

аэрастат з герметычнай гандолай для палёту ў стратасферу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Fésselballon

m -s, -s прывязны́ аэраста́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lúftballon

m -s, -e i -s аэраста́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)