ашаламля́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны ашаламіць (у 3 знач.). Ашаламляльная вестка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прышаламі́ць экспр. ’пакараць’ (лях., Сл. ПЗБ). Параўн. укр. пришоломити ’ашаламіць’. Гл. ашаламіць, шолам з развіццём семантыкі ’аглушыць, адурыць’ → ’пакараць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ашаламу́ціць

‘ашаламіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ашаламу́чу ашаламу́цім
2-я ас. ашаламу́ціш ашаламу́ціце
3-я ас. ашаламу́ціць ашаламу́цяць
Прошлы час
м. ашаламу́ціў ашаламу́цілі
ж. ашаламу́ціла
н. ашаламу́ціла
Загадны лад
2-я ас. ашаламу́ць ашаламу́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час ашаламу́ціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрапі́раваць

‘непрыемна здзівіць (здзіўляць), ашаламіць (ашаламляць) каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. фрапі́рую фрапі́руем
2-я ас. фрапі́руеш фрапі́руеце
3-я ас. фрапі́руе фрапі́руюць
Прошлы час
м. фрапі́раваў фрапі́равалі
ж. фрапі́равала
н. фрапі́равала
Загадны лад
2-я ас. фрапі́руй фрапі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час фрапі́руючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрапі́раваць

‘непрыемна здзівіць (здзіўляць), ашаламіць (ашаламляць) каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. фрапі́рую фрапі́руем
2-я ас. фрапі́руеш фрапі́руеце
3-я ас. фрапі́руе фрапі́руюць
Прошлы час
м. фрапі́раваў фрапі́равалі
ж. фрапі́равала
н. фрапі́равала
Загадны лад
2-я ас. фрапі́руй фрапі́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час фрапі́раваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Прыхлу́дзіць (прыхлу́дыты) ’ашаламіць, збянтэжыць; прыстукнуць’ (Клім.). Да хлуд (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ашало́млены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ашаламіць.

2. у знач. прым. Збянтэжаны, разгублены. Рая ўзяла з буфета вафлю, здзіўлена, пільна паглядзела на ашаломленага бацьку. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oszołomić

зак.

1. ап’яніць; адурманіць;

2. ашаламіць; уразіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

агаро́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.

Уразіць, здзівіць чым‑н. нечаканым; ашаламіць (у 3 знач.). Агарошыць пытаннем. □ Размова з Рокашам так агарошыла Кушэля, што ён забыўся, чаго сюды прыходзіў. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашаламані́ць, ‑маню, ‑моніш, ‑моніць; зак., каго.

Абл. Тое, што і ашаламіць. Трапятун са скуры лузаецца, каб ашаламаніць вас патокам слоў і ў той жа час не выказаць ніводнай свае думкі. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)