the supreme sacrifice

найвышэ́йшая ахвя́ра; ахвя́ра жыцьцём

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Афя́ра. Гл. ахвяра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sparrow [ˈspærəʊ] n. верабе́й

♦

a fallen sparrow ахвя́ра, няўда́чнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

victim

[ˈvɪktɪm]

n.

ахвя́ра f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ópferlamm

n -(e)s, -lämmer няві́нная ахвя́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Прыно́с, мн. л. прыно́сы ’падарункі’ (пух., Сл. ПЗБ). Ст.-бел. принос ’ахвяра; прынашэнне’. Узыходзіць да прасл. *prinosъ < *nositi (sę) (гл. насі́ць, а таксама ЭССЯ, 25, 206–210; зрэшты, не выключана і іншая магчымасць, а менавіта: *prinosъ < *nosъ 2 з адпаведнай семантыкай, гл. ЭССЯ, там жа, 216). Ст.-слав. приносъ ’прынашэнне; ахвяра, дар; прыбытак, даход’, ст.-рус. приносъ ’прынашэнне; ахвяра, дар; пасаг (?)’ (Сразн.), польск. przynos, балг. при́нос, рус. дыня. прино́с ’у вясельным абрадзе — падарунак (нявесце, маладым, бацькам маладых)’, прино́сный ’падораны’, укр. при́нос ’падарунак; прынашэнне, ахвяраванне; ахвяра’, прино́сини ’падарунак; прынашэнне’. Параўн. цікавае каш. bradło ’пасаг’ з “адваротнай” семантыкай — ’тое, што бяруць’ (SEK, 1, 138). Гл. таксама БЕР, 5, 726.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

трыно́жнік, ‑а, м.

1. Тое, што і трыножак. Сястра ідзе ў кухню. Яна бразгае дрэўкамі і грыміць трыножнікам, раскладваючы пад ім аганёк. Скрыган.

2. Столік на трох ножках, на якім запальваўся свяшчэнны агонь або прыносілася ахвяра бажаству ў старажытных народаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачышча́льны

1. (служащий для очистки) очи́стный;

~ныя прыстасава́нні — очистны́е приспособле́ния;

2. уст. очисти́тельный;

~ная ахвя́ра — очисти́тельная же́ртва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

quarry​1 [ˈkwɒri] n.

1. кар’е́р, адкры́тая вы́рабатка;

a stone quarry каменяло́мня

2. здабы́ча; дзічы́на; наме́чаная ахвя́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sacrifice​1 [ˈsækrɪfaɪs] n.

1. ахвярапрынашэ́нне;

the fire of sacrifice ахвя́рны (в)агме́нь;

make a sacrifice of fruit ахвярава́ць плады́

2. ахвя́ра;

a sacrifice willingly offered добраахво́тная ахвя́ра;

at the sacrifice of smth. ахвяру́ючы чым-н.;

make a sacrifice ахвярава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)