эргаты́зм, ‑у, м.

Спец. Атручванне жывёлы і чалавека зернем злакаў, мукой, зерневымі адходамі, пашкоджанымі спарыннёй.

[Ад фр. ergot — спарыння.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Vergíftung

f -, -en атру́чванне; атручэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pílzvergiftung

f -, -en атру́чванне грыба́мі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

опа́ивание

1. апо́йванне, -ння ср.;

2. атру́чванне, -ння ср.; см. опа́ивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радыетаксемі́я

(ад радые- + таксемія)

атручванне арганізма радыеактыўнымі рэчывамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Vergásung

f -, -en

1) газаўтварэ́нне

2) атру́чванне га́зам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

аспергілатаксіко́з

(ад аспергіл + таксікоз)

атручванне жывёл кормам, пашкоджаным аспергілам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Валася́нка 1 ’сіло’ (Шатал.). Да валасяны.

Валася́нка 2 ’ядавіты грыб’ (Мат. Гом.). Назва звязана з павер’ем, быццам у грыбе жывуць вельмі шкодныя чарвякі-валасні, якія і выклікаюць хваробу, атручванне.

Валася́нка 3 ’травяны матрац’ (Мат. Гом.). Да валасень 4 ’моцная высокая трава’, валасяны (ад назвы травы).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

отравле́ние

1. (действие) атру́чванне, -ння ср.;

2. (состояние) атручэ́нне, -ння ср.;

отравле́ние органи́зма атручэ́нне аргані́зма;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інтаксіка́цыя

(ад ін- + гр. toksikon = яд)

атручванне арганізма ядавітымі рэчывамі (таксінамі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)