toxin [ˈtɒksɪn] n. таксі́н, атру́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

птамаі́н, ‑у, м.

Спец. Арганічнае атрутнае рэчыва, якое ўтвараецца ў працэсе гніення бялкоў; трупная атрута.

[Ад грэч. ptōma — труп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hemlock [ˈhemlɒk] n.

1. bot. балігало́ў

2. атру́та з балігало́ву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trutka

ж. атрута; атрутная прынада;

trutka na szczury — пацучыная атрута

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

trucizna

ж. атрута, яд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

jad, ~u

м. атрута; яд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

toxicant

[ˈtɑ:ksɪkənt]

1.

adj.

таксі́чны, ядаві́ты

2.

n.

атру́та f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

baneful

[ˈbeɪnfəl]

adj.

1) сьмяро́тны

a baneful poison — сьмяро́тная атру́та

2) шко́дны, згу́бны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мікатаксіко́зы

(ад міка- + гр. toksikon = атрута)

хваробы, якія ўзнікаюць у чалавека і жывёл пры ўжыванні таксічных грыбоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Траўле́нне ‘страваванне, ператраўліванне ежы’ (Гарэц., Ласт.), ‘спасванне (жывёлай)’ (Некр. і Байк.), ‘атрута’ (віл., Сл. ПЗБ). Да траві́ць1, 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)