саме́ц, -мца́, мн. -мцы́, -мцо́ў, м.

1. Асобіна жывёлы мужчынскага полу.

2. перан. Пра празмерна падкага да жанчын мужчыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сцыфісто́ма

‘асобіна медузы ў пэўнай стадыі яе фарміравання’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сцыфісто́ма сцыфісто́мы
Р. сцыфісто́мы сцыфісто́м
Д. сцыфісто́ме сцыфісто́мам
В. сцыфісто́му сцыфісто́м
Т. сцыфісто́май
сцыфісто́маю		 сцыфісто́мамі
М. сцыфісто́ме сцыфісто́мах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

індыві́дуум, ‑а, м.

Кніжн. Кожны самастойна існуючы жывы арганізм; асобіна. // Асобны чалавек, асоба.

[Лац. individuum — асобіна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Індывід, гл. Асобіна

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мута́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Асобіна жывёлін або раслін, якая ўзнікае ў выніку мутацыі (у 2 знач.).

[Ад лац. mutans ад mutare — мяняць, змяняць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́собь ж. асо́біна, -ны ж.; (о растениях — ещё) ка́ліва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Са́мка ’асобіна жаночага полу’. Рус. са́мка ’тс’, укр. са́мка ’від дзіцячай хваробы’. Да сам з суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зао́ід

(ад заа- + -оід)

асобіна калоніі ў каланіяльных арганізмаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кастра́т

(лац. castratus)

асобіна мужчынскага полу, якой зрабілі кастрацыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вібрыкуля́рыя

(ад лац. vibrare = дрыжаць)

відазмененая асобіна ў паліморфнай калоніі імшанак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)