асо́бны, -ая, -ае.

1. Адасоблены, самастойны.

Асобнае памяшканне.

Ён жыве асобна (прысл.) ад бацькоў.

2. Некаторы, адзінкавы.

Асобныя заўвагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́зно нареч., обл., уст. ро́зна, асо́бна, паасо́бку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паасо́бку, прысл.

1. Па адным, не разам.

Гаварыць з кожным п.

2. Асобна, разлучыўшыся.

Сем’і бацькі і сына жывуць п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

осо́бо нареч.

1. (отдельно) асо́бна;

2. (особенно) асаблі́ва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отде́льно нареч.

1. (обособленно) асо́бна;

2. (порознь) паасо́бку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ку́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. гл. куча.

2. Невялікая група людзей, аб’яднаных агульнымі інтарэсамі.

К. сяброў трымалася асобна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зно́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

Дадатковы тэкст, які змяшчаецца ў самым нізе старонкі, асобна ад асноўнага.

Вынесці заўвагу ў зноску.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́міна, ‑ы, ж.

Вялікая, асобна ўзятая рама.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

aside from

асо́бна; апрача́, акрамя́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

наўзбо́ч, прысл. і прыназ. (разм.).

1. прысл. На нейкай адлегласці, асобна ад чаго-н.

Н. стаяў дом.

2. прыназ. з Р. Збоку ад чаго-н.

Н. дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)