аса́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аса́дка аса́дкі
Р. аса́дкі аса́дак
Д. аса́дцы аса́дкам
В. аса́дку аса́дкі
Т. аса́дкай
аса́дкаю		 аса́дкамі
М. аса́дцы аса́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

precipitate​1 [prɪˈsɪpɪteɪt] n. chem. аса́дак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аса́дкавы, -ая, -ае.

1. гл. асадак.

2. Які ўтварыўся шляхам асядання мінеральных і арганічных рэчываў на дне вадаёмаў.

Асадкавыя горныя пароды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкла́ды, -аў.

1. Асадак арганічных і неарганічных рэчываў у выніку іх паступовага намнажэння.

Дэвонскія адклады.

2. Намнажэнні якіх-н. рэчываў.

Тлушчавыя а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адсто́ены, ‑ая, ‑ае.

Які адстаяўся; у якога ўтварыўся асадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тваро́жысты, ‑ая, ‑ае.

Падобны знешнім выглядам на тварог. Тварожысты асадак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

састо́яцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сто́іцца; зак.

Пра вадкасць: пастаяўшы некаторы час, даць асадак.

Вада павінна с.

Малако састоілася (зверху сабралася смятанка).

|| незак. састо́йвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шлам, ‑у, м.

Спец.

1. Асадак пры электролізе некаторых металаў, у якім ёсць звычайна высакародныя металы.

2. Глеісты асадак каменнага вугалю ці руды пры мокрым абагачэнні.

3. Нерастваральныя ў вадзе злучэнні, якія асядаюць у паравых катлах у выглядзе глею ці цвёрдых кавалкаў.

4. Асадак у выглядзе дробных цвёрдых часціц, які выдзяляецца пры адстойванні, фільтраванні вады.

[Ням. Schlamm — глей, гразь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каагуля́т, ‑у, М ‑ляце, м.

Асадак, які ўтвараецца ў калоідным растворы пры каагуляцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cedziny

мн. асадак; гушча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)