маёмасць, -і, ж.

Тое, што належыць каму-н., знаходзіцца ў чыім-н. уладанні; уласнасць.

Нерухомая м.

Асабістая м.

Дзяржаўная м.

|| прым. маёмасны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асабі́сты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. асабі́сты асабі́стая асабі́стае асабі́стыя
Р. асабі́стага асабі́стай
асабі́стае		 асабі́стага асабі́стых
Д. асабі́стаму асабі́стай асабі́стаму асабі́стым
В. асабі́сты (неадуш.)
асабі́стага (адуш.)		 асабі́стую асабі́стае асабі́стыя (неадуш.)
асабі́стых (адуш.)
Т. асабі́стым асабі́стай
асабі́стаю		 асабі́стым асабі́стымі
М. асабі́стым асабі́стай асабі́стым асабі́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

personal estate [ˌpɜ:sənlɪˈsteɪt] n. law асабі́стая ўла́снасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

self-interest [ˌselfˈɪntrɪst] n. кары́сць; разлі́к; асабі́стая вы́гада

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bodyguard [ˈbɒdigɑ:d] n.

1. целаахо́ўнік

2. асабі́стая ахо́ва; эско́рт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

імя́, імя́ і імені, Д імю і імені, мн. імі і імёны, імяў, імён і імёнаў, н.

1. Асабістая назва чалавека, якая даецца яму пры нараджэнні.

Уласнае і.

Яго і. — Сяргей.

2. Поўная асабістая назва чалавека з імем па бацьку, а таксама яго прозвішчам.

Завуць Раман, а і. па бацьку Пракопавіч.

3. Спадчыннае афіцыйнае найменне, якое паказвае на прыналежнасць чалавека да пэўнай сям’і, напр., у беларусаў: Брыль, Гарэцкі, Дубоўка, Карскі, Мележ, Насовіч, Шырма, Янчук.

4. Асабістая вядомасць, рэпутацыя.

Вучоны з сусветным імем.

5. Назва прадмета, з’явы.

Расліна альяс вядома пад імем сталетнік.

6. У выразе: у імя́ каго-чаго — у памяць, у гонар каго-, чаго-н. (высок.).

У і. дружбы.

7. у знач. прыназ. з Р. Названы ў гонар каго-, чаго-н.

Тэатр і.

Янкі Купалы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

effects

асабі́стая маёмасьць, рэ́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гігіе́на, -ы, ж.

1. Раздзел медыцыны, які вывучае ўмовы захавання здароўя.

2. Сістэма мер, накіраваная на падтрыманне здароўя, папярэджанне захворванняў.

Г. працы.

Г. харчавання.

Асабістая г.

Г. лесу.

Г. водных басейнаў.

|| прым. гігіені́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Körperpflege

f - асабі́стая гігі́ена

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Персанальная унія, гл. Асабістая унія

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)