Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
plowman
[ˈplaʊmən]
n., pl. -men
ара́ты -ага, рата́й -я m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
oracz
м. земляроб, араты, ратай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
рата́й, ‑я, м.
Уст.Араты. На сонцы пабліскваюць рэйкі. І хоць бы дзе след чалавечы. Нідзе ні ратая, ні жнейкі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рата́р ’земляроб, араты’ (Ласт.). Параўн. славац.дыял.ratár ’араты’, в.-луж.ratar ’селянін; араты’, славен.rátar, arátar ’араты’, серб.-харв.ра̏та̑р, балг.ратар (< серб., гл. БЕР, 6, 190), рус. фальк. ратарь ’араты, земляроб’ (СРНГ). Прасл.*ortarь лічыцца другаснай формай, узнікшай шляхам замены суф. *‑ajь больш жывым суф. *‑arь з першаснага *ortajь (гл. ратай) (Шустар-Шэўц, 2, 1208), параўн. аднак паралельныя грэч.αροτήρ, лац.arator ’араты’, для якіх рэканструюецца і.-е.*arH‑ter/tor‑ як nomen agentis да *arH‑ ’араць’ (Сной, гл. Бязлай, 3, 155). Адзінкавасць фіксацыі не дае ўпэўненасці ў народным характары слова, гл. таксама з іншай суфіксацыяй аратні́к, аратня́к ’араты’ (Лексика Пол.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
па́харьара́ты, -тага м., ара́тай, -тая м.; (хлебопашец) земляро́б, -ба м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
rataj
м.уст.араты, ратай, аральбіт
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Гарата́й ’араты’ (Сцяшк. МГ). Паводле Мартынава (Лекс. балтызмы, 24–25), гэта форма ўтварылася з *ратай пад уплывам слова гара́ць (< орать). Параўн. яшчэ меркаванні Супруна, ЭСБМ, 1, 144 (пад ара́ты).