апераджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апярэдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апярэ́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апярэдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апярэ́джанне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. апярэдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апярэ́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад апярэдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абско́чыць

‘аб'ехаць, абысці што-небудзь; перамагчы, апярэдзіць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абско́чу абско́чым
2-я ас. абско́чыш абско́чыце
3-я ас. абско́чыць абско́чаць
Прошлы час
м. абско́чыў абско́чылі
ж. абско́чыла
н. абско́чыла
Загадны лад
2-я ас. абско́ч абско́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час абско́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

апярэ́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апярэджваць — апярэдзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Наперагонкі ’навыперадкі’ (Сл. ПЗБ). Ад перагна́ць ’апярэдзіць’, да словаўтварэння параўн. навы́перадкі ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wyprzedzić

зак. выперадзіць, апярэдзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zdystansować

зак. абагнаць; апярэдзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

напераго́нкі, прысл.

Стараючыся апярэдзіць іншых; навыперадкі. Хлопцы наперагонкі кінуліся туды, дзе між кустоў ляжаў валун чырванаватага колеру. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)