gird

I [gɜ:rd]

v.t. girt or girded

1) падпяра́зваць (-ца); апяра́зваць (-ца)

2) абкружа́ць, абгаро́джваць, апяра́зваць (лес, по́ле)

3) адзява́ць; надзяля́ць (уладай)

II [gɜ:rd]

v.

насьміха́цца; кпіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

begird

[bɪˈgɜ:rd]

v.t. -girt or -girded, girding

1) апяра́зваць

2) абво́дзіць; абкружа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

girdle

[ˈgɜ:rdəl]

1.

n.

1) по́яс, пая́с -а m.

2) жано́чы гарсэ́т

2.

v.t.

1) акружа́ць, апяра́зваць

2) кальцава́ць (пту́шак, ры́бы, дрэ́вы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

otaczać

незак.

1. акружаць, абводзіць; агароджваць; апяразваць;

otaczać co tajemnicą — акружаць што таямніцай;

2. акружаць; абступаць;

3. абточваць (на такарцы);

4. абкачваць (у муцэ)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Апераза́ць, падпераза́ць (‑цца). Укр. оперезати, підперезати(ся), славен. pręzati ’звязваць’ (ці не сюды і значэнне ’быць павінным, глядзець’, параўн. oprę́zati ’чакаць, сачыць’). Рус. дыял. подперезать (паўдн., зах.). Сюды ж адносяць серб.-харв. запре́зати запрагаць’ (калі яно не да іншага кораня запрагаць, на што ўказвае не толькі форма за̀прежем, але і суфіксацыя; аднак Вук Караджыч не даваў гэтага значэння, а даваў значэнне ’апяразваць’, таму, магчыма, у сербскахарвацкай мове адбылася кантамінацыя кораняў през‑ і преж‑/прег‑ у гэтым слове). Ст.-бел. оперезати (Анічэнка, Праблемы філал., 11). Праслав. дыял. *perzati — дзеяслоў ад імя *perzъ ці прыназоўніка *perz‑ ’праз’. Назоўнік *perzъ мог азначаць ’пояс’; рэканструкцыя праславянскай формы можа адбывацца не толькі на базе беларускай, украінскай, сербскахарвацкай моў, як лічыць Трубачоў, але і славенскай. Міклашыч, 244; Трубачоў, Праспект, 71–72; Слав. языкозн., V, 176, 186. Развіццё значэння ад ’аперазаць’ да ’сцебануць’ у беларускай і ўкраінскай ’мовах цалкам, магчыма, аўтаномна ад іншых славянскіх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bind

[baɪnd]

1.

v.t., -bound, binding

1) вяза́ць (ра́зам); зьвя́зваць

She bound the package with a ribbon — Яна́ зьвяза́ла паку́нак істу́жкай

2) трыма́ць ра́зам, скле́йваць, змацо́ўваць

Tar will bind gravel — Смала́ змацу́е жвір

3) забавя́зваць, прымуша́ць

to bind by a promise — зьвя́зваць абяца́ньнем, абавя́зкамі

4) апяра́зваць; адзява́ць павя́зку, вяно́к

5) абіва́ць, абшыва́ць берагі́

6) пераплята́ць кні́гу

7) Med. выкліка́ць запо́р

2.

v.i.

1) прыліпа́ць, трыма́цца ра́зам

2) забавя́зваць, зьвя́зваць

A contract always binds — Кантра́кт забавя́звае

3.

n.

1) су́вязь f.

2) Mus. сынко́па f.

•

- bind oneself to

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

охва́тывать несов.

1. (обнимать, обхватывать) ахо́пліваць, ахапля́ць, абхо́пліваць, абхапля́ць;

2. (окружать, опоясывать) ахо́пліваць, ахапля́ць, акружа́ць, апяра́зваць; (облегать — ещё) абляга́ць;

3. (обволакивать, окутывать) ахо́пліваць, ахапля́ць, (о тучах, облаках — ещё) абклада́ць, абкла́дваць, (о тумане, дыме — ещё) засціла́ць, (окутывать) аго́ртваць; (обнимать) абніма́ць, абдыма́ць; (осаждать — о чувствах, мыслях — ещё) аго́ртваць; (о чувствах, сне — ещё) апано́ўваць; (захватывать) захо́пліваць;

4. (постигать) ахо́пліваць, ахапля́ць;

5. (включать в свой состав, вовлекать в круг действия чего-л.) ахапля́ць;

6. (заходить с фланга) воен. ахапля́ць; см. охвати́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)