после́днее сущ. апо́шняе, -няга ср.;

боро́ться до после́днего змага́цца да апо́шняга;

взять после́днее узя́ць апо́шняе;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасле́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м. (разм.).

1. Апошняе дзіця ў сям’і.

2. мн. Рэшткі чаго-н.

Даесці паследкі.

◊

На (самы) паследак — у апошнюю чаргу, на самы канец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ле́бедзь, -я, мн. -і, -яў, м.

Вялікая вадаплаўная птушка сямейства качыных з доўгай выгнутай шыяй.

Чорны л.

Л. ляціць к снегу, а гусь — к дажджу (прыказка).

◊

Лебядзіная песня — апошняе праяўленне таленту.

|| прым. лебядзі́ны, -ая, -ае.

Л. пух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтса́йдэр, ‑а, м.

Каманда ці спартсмен, якія займаюць апошняе месца ў спаборніцтва.

[Англ. outsider.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́скрабак, ‑бка, м.

Разм. Маленькая булачка хлеба, спечаная з рэштак цеста; паскрэбак. // перан. Найменшае, апошняе дзіця ў сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

have the last word

мець, сказа́ць апо́шняе сло́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

booby prize [ˈbu:bipraɪz] n. суцяша́льны прыз (які жартам даюць таму, хто заняў апошняе месца ў спаборніцтве або конкурсе)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Létzte

1.

sub m -n, -n апо́шні

der ~ des Mónats — апо́шняе чысло́ [апо́шні дзень] ме́сяца

2.

n -n апо́шняе

sein ~s híngeben* — адда́ць апо́шняе, ахвярава́ць усі́м

es geht ums ~ — на ка́рту паста́ўлена ўсё

◊ das ~ ist das Béste — (літаральна) апо́шняе – са́мае ле́пшае; ≅ сало́дкі кусо́к зно́йдзе рато́к [куто́к]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

up to the minute

суча́сны, найнаве́йшы, паво́дле апо́шняе мо́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пятнаццаціго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу, тэрмін у пятнаццаць гадоў. Апошняе пятнаццацігоддзе.

2. Гадавіна падзеі, якая адбылася пятнаццаць гадоў таму назад. Пятнаццацігоддзе адкрыцця музея.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)