опо́рный апо́рны;

опо́рная ба́лка апо́рная бэ́лька;

опо́рный пункт воен. апо́рны пункт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vault​2 [vɔ:lt] n. sport скачо́к (апорны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Stützpunkt

m -s, -e

1) пункт апо́ры

2) вайск. апо́рны пункт, ба́за

éinen ~ ánlegen — абсталява́ць [зрабі́ць] апо́рны пункт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Маркіровачны гарызонт, гл. Апорны гарызонт

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

шкіле́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да шкілета (у 1 знач.), належыць яму. Шкілетныя мышцы. Шкілетныя косці.

2. Спец. Галоўны, асноўны, апорны. Шкілетныя галіны дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдуі́т

(фр. réduit)

апорны пункт у палявым або ў доўгачасовым умацаванні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аграба́за

(ад агра- + база)

апорны пункт для забеспячэння і абслугоўвання агранамічных патрэб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

nośny

nośn|y

апорны;

powierzchnia ~a — апорная паверхня

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

то́ніка

(іт. tonica)

муз. галоўны апорны гук ладу, а таксама трохгучча, пабудаванае на 1 ступені.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ба́за, -ы, мн. -ы, баз, ж.

1. Ніжняя апорная частка збудавання, калоны (спец.).

Б. калоны.

2. Аснова, тое, на чым грунтуецца што-н.

Тэарэтычная б.

3. Апорны пункт узброеных сіл краіны на пэўнай тэрыторыі.

Ваенна-марская б.

4. Установа, прадпрыемства і пад. па забеспячэнні або абслугоўванні каго-, чаго-н.

Турысцкая б.

5. Склад, месца для захоўвання тавараў, матэрыялаў.

Прадуктовая б.

|| прым. ба́завы, -ая, -ае (да 2, 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)