anon.​2 [əˈnɒn] (скар. ад anonymous) анані́мны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

anonymous

[əˈnɑ:nɪməs]

adj.

анані́мны, безыме́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

anoným

a безыме́нны, анані́мны; невядо́мы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

faceless [ˈfeɪsləs] adj.

1. безаблі́чны;

faceless bureaucrats безаблі́чныя бюракра́ты

2. анані́мны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

anonimowy

anonimow|y

ананімны;

literatura ~a — ананімная літаратура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АНАНІ́М

(ад грэч. anōnymos безыменны),

1) аўтар пісьма, запіскі або літ. твора, які ўтойвае сваё імя.

2) Літаратурны твор без подпісу, невядома кім напісаны, гл. Ананімны твор.

т. 1, с. 337

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«Панская ласка» (ананімны твор) 1/316

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

«Старая прысказка» (ананімны твор) 6/38

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

безыме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае імя, назвы або яны не вядомыя. [Яраш:] — Я звярнуў у вузкі безыменны завулак, па якім некалі хадзіў да ракі. Шамякін. Безыменнай, безгалосай Ты была, краіна. Колас. // Аўтар якога невядомы; ананімны. Песня Шаўчэнкі безыменнай жыла ў беларускім народзе многія дзесяткі год. Купала.

•••

Безыменны палец гл. палец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bezimienny

безыменны;

bezimienny bohater — безыменны герой;

bezimienny wiersz — ананімны верш

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)