белару́скі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да беларусаў, Беларусі. Беларускі народ. Беларуская мова. Беларуская літаратура. Беларускі акцэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шапяля́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць шапялявага; шапялявае вымаўленне. Гэты лёгкі польскі акцэнт, гэтую ледзь прыкметную шапялявасць Шурка недзе чуў. Мехаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Праця́гуваць ’мець акцэнт пэўнай мовы’ (воран., Сл. ПЗБ). З польск. (za)przeciągiwać ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акцэнтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

1. Паставіць (ставіць) акцэнт (у 1 знач.) на чым-н. (спец.).

2. перан. Вылучыць (вылучаць), падкрэсліць (падкрэсліваць) якую-н. думку ў выказванні (кніжн.).

А. увагу на больш важным, істотным.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

accent​1 [ˈæksent] n.

1. на́ціск (у слове)

2. знак на́ціску

3. акцэ́нт, вымаўле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Akzént

m -es, -e

1) акцэ́нт, на́ціск

~e sétzen — ста́віць зна́кі на́ціску

~ auf etw. (A) légen — рабі́ць акцэ́нт на чым-н.

2) акцэ́нт, вымаўле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Scots [skɒts] adj. шатла́ндскі;

a Scots accent шатла́ндскі акцэ́нт;

the Scots Guards шатла́ндскі гвардзе́йскі полк

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фра́за, -ы, мн. -ы, фраз, ж.

1. Закончанае выказванне.

Кароткая ф.

2. Напышлівы выраз, якім прыкрываецца беднасць, ілжывасць зместу.

Не даклад, а пустыя фразы.

3. У музыцы: рад гукаў або акордаў, якія ўтвараюць невялікую, адносна закончаную частку музычнай тэмы, мелодыі.

|| прым. фра́завы, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Ф. акцэнт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

brogue

I [broʊg]

n.

гру́бы чараві́к

II

ірля́ндзкі акцэ́нт у анге́льскай мо́ве

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

акцэнтало́гія

(ад акцэнт + -логія)

раздзел мовазнаўства, які вывучае сістэму націску ў мовах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)