Verbum

анлайнавы слоўнік

Акт, актавы, ст.-бел. актъ ’акт, дакумент’ (1536) (Булыка, Запазыч.). Запазычанне з лац. actus, якое да agere ’дзейнічаць’. Параўн. Шанскі, 1, А, 67.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акт

(лац. actus)

1) аднаразовае праяўленне якой-н. дзейнасці, учынак, падзея (напр. гістарычны а., тэрарыстычны а.);

2) афіцыйны дакумент, які пацвярджае што-н.;

3) закончаная частка п’есы;

4) урачысты сход у навучальных установах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

акт

(лац. actus)

1) аднаразовае праяўленне якой-н. дзейнасці, учынак, падзея (напр. тэрарыстычны а.);

2) афіцыйны дакумент, які пацвярджае што-н. (напр. заканадаўчы а., а. экспертызы);

3) закончаная частка драматычнага твора, спектакля (напр. другі а. п’есы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

мела́нж-а́кт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	мела́нж-а́кт	мела́нж-а́кты
Р.	мела́нж-а́кта	мела́нж-а́ктаў
Д.	мела́нж-а́кту	мела́нж-а́ктам
В.	мела́нж-а́кт	мела́нж-а́кты
Т.	мела́нж-а́ктам	мела́нж-а́ктамі
М.	мела́нж-а́кце	мела́нж-а́ктах