а́кт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. а́кт а́кты
Р. а́кта а́ктаў
Д. а́кту а́ктам
В. а́кт а́кты
Т. а́ктам а́ктамі
М. а́кце а́ктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акт, -а, М а́кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Адзінкавае праяўленне якой-н. дзейнасці, дзеянне, учынак.

Тэрарыстычны а.

2. Закончаная частка драматычнага твора, спекгакля.

Другі а. п’есы.

3. Закон, устанаўленне дзяржаўных органаў або грамадскіх арганізацый.

4. Дакумент, запіс аб якім-н. юрыдычным факце.

Скласці а. аб праверцы.

Абвінаваўчы а.

|| прым. а́ктавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акт м.

1. (действие) акт, род. а́кта м.;

2. (о документе) акт, род. а́кта м.;

3. театр. акт, род. а́кта м., дзе́я, род. дзе́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акт м., в разн. знач. акт;

гістары́чны а. — истори́ческий акт;

а. на ве́чнае карыста́нне зямлёй — акт на ве́чное по́льзование землёй;

старада́ўнія а́кты і гра́маты — дре́вние а́кты и гра́моты;

траге́дыя ў трох а́ктах — траге́дия в трёх а́ктах;

○ А́кты грамадзя́нскага ста́ну — А́кты гражда́нского состоя́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акт, ‑а, М акце, м.

1. Разавае выяўленне чалавечай дзейнасці; учынак, падзея. Уз’яднанне Заходняй Беларусі з Усходняй — важны гістарычны акт. Агрэсіўны акт. Тэрарыстычны акт. □ Смельчакі, якія, зняўшы паставых, укралі Віцю.., завяршылі яшчэ адзін акт сапраўднай дружбы. Брыль.

2. Афіцыйны дакумент; пратакол, запіс аб якім‑н. юрыдычным факце. Дзяржаўны акт на вечнае карыстанне зямлёй. Абвінаваўчы акт. Скласці акт. Старадаўнія акты і граматы.

3. Закончаная частка драматычнага твора або спектакля. Камедыя ў трох актах.

•••

Акты грамадзянскай стану — запісы спецыяльнымі органамі фактаў нараджэння, смерці, шлюбу і пад.

[Лац. actus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Акт, актавы, ст.-бел. актъ ’акт, дакумент’ (1536) (Булыка, Запазыч.). Запазычанне з лац. actus, якое да agere ’дзейнічаць’. Параўн. Шанскі, 1, А, 67.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мела́нж-а́кт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мела́нж-а́кт мела́нж-а́кты
Р. мела́нж-а́кта мела́нж-а́ктаў
Д. мела́нж-а́кту мела́нж-а́ктам
В. мела́нж-а́кт мела́нж-а́кты
Т. мела́нж-а́ктам мела́нж-а́ктамі
М. мела́нж-а́кце мела́нж-а́ктах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абвінава́ўчы, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе абвінавачанне.

А. акт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крепостно́й​III ку́пчы;

крепостно́й акт ку́пчы акт; см. кре́пость​III.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самагу́бства, -а, н.

Наўмыснае пазбаўленне сябе жыцця.

Пакончыць жыццё самагубствам.

|| прым. самагу́бны, -ая, -ае (спец.).

С. акт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)