aquamarine [ˌækwəməˈri:n] n.

1. min. аквамары́н

2. блакі́тна-зялёны ко́лер; ко́лер марско́й хва́лі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

эўкла́з

(ад гр. eu = добра + klasis = ломка, расколванне)

рэдкі каштоўны камень сіняга колеру, якія напамінае аквамарын.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

aquamarine

[,ɑ:kwəməˈri:n]

1.

n.

1) аквамары́н -у m. (ка́мень сінява́та-зялёнага ко́леру)

2) сінява́та-зялёны ко́лер

2.

adj.

сінява́та-зялёны, аквамары́навы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

беры́л

(гр. beryllos)

мінерал класа сілікатаў жоўта-зялёнага, зеленавата-блакітнага або ружовага колеру;

празрысты б. — каштоўны камень (гл. аквамарын, ізумруд).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

akwamaryna

akwamaryn|a

ж. мін. аквамарын;

kryształy ~y — крысталы аквамарыну;

broszka z ~ą — брошка з аквамарынам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

БЕРЫ́Л

(грэч. bēryllos),

мінерал падкласа кальцавых сілікатаў, алюмасілікат берылію Be3Al2[Si6O18]. Мае ў сабе 14,1% аксіду берылію BeO, прымесі шчолачаў 7%, часам вокіслу рубідыю Rb2O, цэзію Cs2O (да 3% у вараб’явіце). Крышталізуецца ў гексаганальнай сінганіі. Крышталі прызматычныя, ігольчастыя, таблітчастыя, нярэдка значных памераў. Самы вял. з вядомых у свеце крышталь берылу з в-ва Мадагаскар (даўж. 18 м, дыям. 3,5 м, маса 380 т). Колер блакітнавата-зялёны або светлажоўты; разнавіднасці: блакітны (аквамарын), густа-зялёны (ізумруд), залаціста-жоўты (геліядор), ружовы (вараб’явіт) і інш. Празрысты да паўпразрыстага. Бляск шкляны. Цв. 7,5—8. Шчыльн. 2,75—2,8 г/см³. Трапляецца ў гранітных пегматытах, крышт. сланцах, цёмных вапняках. Руда для вытв-сці берылію. Празрыстыя, прыгожа афарбаваныя крышталі — каштоўныя камяні. Радовішчы берылу ў Бразіліі, Аргенціне, ЗША, Канадзе і інш.

т. 3, с. 124

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)