ачмуці́ць, ачмучу, ачмуціш, ачмуціць; зак., каго.

Разм. Адурманіць; абдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адурма́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адурманьваць — адурманіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ачмуці́ць адурманіць, абыйсці хітрасцямі, ашукаць’ (Гарэц., Касп.). Да чмуціць ’дурыць’. Гл. чмута.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

атлумі́ць, атлумлю, атлуміш, атлуміць; зак., чаго-што.

Разм. Затуманіць шумам, крыкам; адурманіць; збіць з толку, з тропу, з панталыку. Атлуміць галаву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атлумі́ць разм. (адурманіць) betäuben vt, benébeln vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

задуры́ць, ‑дуру, ‑дурыш, ‑дурыць; зак., каго-што.

Разм. Збіць з толку; адурманіць, затлуміць.

•••

Задурыць галаву каму — заблытаць каго‑н., пазбавіць здольнасці разумна разважаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odurzyć

зак. адурманіць, ачмурыць; замарочыць; аглуміць, ачмуціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ачмуры́ць разм. (адурманіць) verwírren vt; írremachen аддз. vt; aus dem Konzépt bríngen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

oszołomić

зак.

1. ап’яніць; адурманіць;

2. ашаламіць; уразіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zadurzyć

зак.

1. ап’яніць, адурманіць;

2. kogo разм. закружыць галаву каму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)