odszczepieństwo

н. адступніцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэнега́цтва, ‑а, н.

Учынак, паводзіны рэнегата; здрада, адступніцтва. У другім вершы — пафаснае асуджэнне паэтам здрадніцтва, рэнегацтва тых, што забылі родны край, «адракліся, прадалі і аддалі ў палон». Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

apostasy

[əˈpɑ:stəsi]

n., pl. -sies

адсту́пніцтва, адшчапе́нства n.; здра́да f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

апаста́зія

(польск. apostazja, ад гр. apostasia = адступніцгва)

адыход ад догматаў, асноўных палажэнняў веравызнання; адступніцтва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

defection

[dɪˈfekʃən]

n.

1) дэзэртэ́рства n.; ухіле́ньне ад выкана́ньня абавя́зкаў

2) адсту́пніцтва n. (ад пагля́даў, рэлі́гіі, краі́ны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

secesja

ж. кніжн.

1. аддзяленне; адпадзенне; адыход; адступніцтва;

2. маст. сэцэсіён

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odstępstwo

н. адступніцтва; адступленне; адыход; парушэнне; здрада;

odstępstwo od zasad — адступленне ад прынцыпаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сэцэ́сія

(лац. secessio = адыход убок, аддаленне)

1) выхад плебеяў са старажытнарымскай абшчыны і выхад за мяжу горада як сродак барацьбы супраць патрыцыяў;

2) адыход, адступніцтва;

3) юр. выхад са складу дзяржавы якой-н. яе часткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)