адхліпа́ць

‘адліпаць, адставаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адхліпа́е адхліпа́юць
Прошлы час
м. адхліпа́ў адхліпа́лі
ж. адхліпа́ла
н. адхліпа́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час адхліпа́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

отстава́ть несов., в разн. знач. адстава́ць; см. отста́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lag​2 [læg] v. (behind) адстава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адстава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. адставаць — адстаць (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паспява́ць

‘не адставаць; станавіцца спелым’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паспява́ю паспява́ем
2-я ас. паспява́еш паспява́еце
3-я ас. паспява́е паспява́юць
Прошлы час
м. паспява́ў паспява́лі
ж. паспява́ла
н. паспява́ла
Загадны лад
2-я ас. паспява́й паспява́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час паспява́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

hang back

мару́дзіць, адця́гваць, адстава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fall behind

адстава́ць, застава́цца зза́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сма́льня ‘настырлівая, гарэзлівая дзяўчынка’ (кіраў., Нар. сл.). Да смала 1 і роднасных; кандэнсацыя фразеалагізма смоллю прыстаць ‘прычапіцца, не адставаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

náchhinken

vi перан. адстава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

або́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Некалькі фурманак, падвод з людзьмі або грузам, якія едуць адна за другой.

Абозы з раненымі.

А. з фуражом.

2. Сукупнасць транспартных сродкаў спецыяльнага прызначэння.

Пажарны а.

◊

Плесціся ў абозе (разм.) — цягнуцца ў хвасце, адставаць ад усіх.

|| прым. або́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)