адраса́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да адрасат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незапатрабава́ны, ‑ая, ‑ае.

Якога не запатрабаваў адрасат (пра груз, пісьмо). Незапатрабаваны багаж.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

addressee

[,ædresˈi:]

n.

адраса́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adresat

м. адрасат; атрымальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тэлегляда́ч ‘адрасат, прымальнік тэлевізійных перадач’ (ТСБМ, Баршч.). Калька з рус. телезри́тель або з польск. telewidz ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Adressát

m -en, -en адраса́т, атрыма́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

odbiorca

м.

1. атрымальнік; адрасат;

odbiorca ładunku — грузаатрымальнік;

2. пакупнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ermítteln

vt шука́ць, выяўля́ць, высвятля́ць

Adressát ist nicht zu ~ — адраса́т невядо́мы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

інклюзі́ў

(фр. inclusif = які ўключае ў сябе)

лінгв. займеннікавыя або дзеяслоўныя формы, якія ўказваюць на тое, што адрасат маўлення ўваходзіць у лік удзельнікаў дзеяння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

erfrágen

vt распы́тваць, даве́двацца (пра каго-н., што-н.)

nicht zu ~ — адраса́т невядо́мы (подпіс на паштовым адпраўленні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)