паве́зці¹, -вязу́, -вязе́ш, -вязе́; -вязём, -везяце́, -вязу́ць; павёз, -ве́зла; -ве́зены; зак.

Пачаць везці¹, адправіцца куды-н., везучы каго-, што-н.

Наклаў воз як каню п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Міхнідаўка ’непаседлівая, хуткая ў рухах асоба’ (Крыў., Дзіс.). Няясна. Магчыма, да махну́ць ’хутка адправіцца, адысці куды-небудзь’ < маха́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адпраўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да адправіцца.

2. Зал. да адпраўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

powędrować

зак. адправіцца, павандраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

отпра́виться сов. адпра́віцца; (уйти) пайсці́; (уехать) пае́хаць;

отпра́виться на ре́чку пайсці́ на рэ́чку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wyprawić się

зак. адправіцца; выправіцца;

wyprawić się na polowanie — адправіцца на паляванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyruszyć

зак. адправіцца; выправіцца; паехаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́рушыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак.

Разм. Адправіцца куды‑н., рушыць. Ёсць такое рашэнне: Алесю і Андрэю вырушыць у разведку. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праоте́ц высок. праба́цька, -кі м.;

◊

отпра́виться к праотца́м адпра́віцца на той свет;

отпра́вить к праотца́м забі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

не́куды.

1. прысл. Кудысьці, невядома куды.

Н. ж вядзе гэта сцежка.

2. безас., у знач. вык., з інф. Няма месца (куды б можна было адправіцца, змясціць каго-, што-н.).

Ехаць н.

Далей ісці н.

◊

Далей некуды (разм.) — горш не можа быць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)