адплы́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адплыву́ адплывё́м
2-я ас. адплыве́ш адплывяце́
3-я ас. адплыве́ адплыву́ць
Прошлы час
м. адплы́ў адплылі́
ж. адплыла́
н. адплыло́
Загадны лад
2-я ас. адплыві́ адплыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адплы́ўшы

Іншыя варыянты: адплы́сці.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

отвали́ть сов.

1. адвалі́ць; (отбросить) адкі́нуць;

2. (о судах) адплы́сці, адплы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.

1. што. Адвязаць (прычал; спец.).

А. канат.

2. Адплысці ад берага.

Ад берага адчаліў паром.

3. перан. Адправіцца, паехаць куды-н.

Заўтра ж адчалю ў Мінск.

|| незак. адча́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адча́льванне, -я, н. (да 2 знач.) і адча́л, -у, м. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отча́лить сов.

1. (отвязать) мор. адча́ліць;

2. (отплыть) адча́ліць, адплы́сці, адплы́ць, ад’е́хаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́бельтаў, ‑тава, м.

1. Мера даўжыні, роўная 0,1 марской мілі, г. зн. 185,2 м. Адплысці на 3 кабельтавы ад берага.

2. Марскі пяньковы канат таўшчынёй ад 150 да 300 мм.

[Гал. kabeltouw.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отча́литься

1. (отвязаться) мор. адча́ліцца;

2. (освобождаясь от причала, отплыть) адча́ліцца, адплы́сці, адплы́ць, ад’е́хаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адплыва́ць несов.

1. отплыва́ть; (о судах — ещё) отва́ливать, отча́ливать, отходи́ть;

2. уплыва́ть, отплыва́ть;

1, 2 см. адплы́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак., што.

1. Адвярнуць, адкінуць што-н. ад чаго-н.

А. камень ад дзвярэй.

А. завалу і адчыніць вароты.

2. Выдзеліць, даць, адрэзаць, расшчодрыўшыся (разм., іран.).

А. ладны кавалак сала.

А. сто тысяч рублёў.

3. ад чаго і без дап. Адысці, адплысці, адляцець.

Параход плаўна адваліў ад прыстані.

|| незак. адва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адва́льванне, -я, н. (да 1 знач.), адва́л, -у, м. (да 1 знач.) і адва́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.)

|| прым. адва́льны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адвалі́ць, адва́льваць

1. (адвярнуць) fórtwälzen vt, wégwälzen vt, beiséite räumen;

2. (даць) spendíeren vt; viel zúkommen lássen*;

3. (адысці, адплысці, адлятаць) ábstoßen* vi (s, h)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адча́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

1. што. Адвязаць прычал.

2. Адплысці ад берага (аб суднах, лодках і пад.). Воддаль, выбраўшы момант, каб не замінаць руху буксіраў, ад берага адчаліў паром з калгасным грузавіком. Ракітны. // перан. Разм. Адправіцца, паехаць куды‑н. [Марынка:] — Ты думаеш, я намерваюся доўга заставацца тут? Заўтра ж адчалю ў Мінск. Хадкевіч. У горадзе Камені жыла .. родная сястра [Басько] — доктар, і ён адчаліў туды, Дзе не так даўно, як было чуць у вёсцы, яны сумесна купілі дом. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)