Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
tuczny
адкормлены, тлусты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ко́рмны, ‑ая, ‑ае.
Якога кормяць на забой; адкормлены. Пад павеццю, разрыўшы яму, ляжаў кормны кабан.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
well-fed
[,welˈfed]
adj.
нако́рмлены, адко́рмлены; сы́ты, гла́дкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гла́дкі, -ая, -ае.
1. Роўны, без упадзін і выступаў.
Г. стол.
Гладкая пляцоўка.
2.перан. Просты, лёгкі для разумення (пра мову, верш, думкі і пад.).
Г. стыль.
Лектар гаварыў гладка (прысл.).
3. Сыты, адкормлены (разм.).
Гладкія коні.
Г. пан.
|| наз.гла́дкасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нясы́ты (неадкормленыпражывёл) nicht satt, nicht wóhlgenährt [wohl genährt]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Спа́сны ‘адкормлены’ (Выг., Сл. Брэс.), ‘непераборлівы і добры да яды’ (ТС; лун., Шатал.; Сл. Брэс., Жыв. сл., ЛА, 4, Скарбы), ‘вынослівы’ (Мат. Гом.). Дэрыват ад асновы цяп. ч. дзеяслова спасвіць — спасу́ з суф. ‑н(ы). Але спа́слы ‘тлусты, адкормлены’ (Жд. 1), ‘вынослівы’ (брасл., Сл. ПЗБ), аўтары слоўніка (там жа, 4, 533) лічаць паланізмам, параўн. польск.spasły ‘адкормлены, сыты, тлусты’. Магчыма, палес.спа́сны паходзіць з той жа польскай крыніцы з заменай ‑л‑ на ‑н‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
таўстамо́рды, ‑ая, ‑ае.
Разм. З тоўстай мордай. Таўстаморды бульдог./Зневаж. Пра чалавека. Адкормлены, рыжавусы, таўстаморды чалавек зверскага віду трымаў у руках электрычны ліхтарык, асвятляючы хату і яе ўбогую абстаноўку.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уко́рмлены, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад укарміць.
2.узнач.прым. Сыты, адкормлены. Жук штогод прадаваў шэсць-сем укормленых свіней.Брыль.Сцепаніда .. была дужая, шыракаплечая, укормленая жанчына.Самуйлёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ко́рмны ’якога кормяць на забой, адкормлены’ (ТСБМ, Шат., Бяльк., З нар. сл.). Гл. кормнік, корм.