вышэйназва́ны, ‑ая, ‑ае.

Адзначаны, памянёны, згаданы раней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обозна́ченный

1. абазна́чаны, пазна́чаны, паме́чаны, адзна́чаны, мног. паадзна́чваны;

2. (отмеченный, выделенный) адзна́чаны, мног. паадзна́чваны; абазна́чаны, вы́пуклены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

undated [ˌʌnˈdeɪtɪd] adj.

1. недатава́ны

2. не адзна́чаны яко́й-н. зна́чнай падзе́яй

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вышэйпада́дзены, ‑ая, ‑ае.

Адзначаны, выкладзены раней. У святле вышэйпададзенага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ніжэйадзна́чаны, ‑ая, ‑ае.

Адзначаны, упамянуты далей, ніжэй. Ніжэйадзначаныя пункты дагавору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отче́рченный

1. адкрэ́слены, адзна́чаны ры́скай;

2. вы́чарчаны; см. отчерти́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отме́ченный

1. адзна́чаны, мног. паадзнача́ны, паадзна́чваны;

2. заўва́жаны; см. отме́тить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неталенаві́ты, ‑ая, ‑ае.

Які не мае таленту; пасрэдны. Неталенавіты чалавек. // Які сведчыць аб адсутнасці таленту, не адзначаны талентам. Неталенавітая кніга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрэстаматы́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць хрэстаматыйнага. Хрэстаматыйнасцю, у горшым разуменні гэтага слова, адзначаны некаторыя пейзажныя вершы Грамыкі, напрыклад, не ў меру перасалоджаныя «Кветачкі» (1925). Бярозкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наме́чаны

1. (адзначаны) bezéichnet, vermérkt; ángestrichen (птушачкай і пад.);

2. гл. назначаны

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)