D​2 [di:] n. акадэмі́чная адзна́ка ≅ «здавальня́юча» (нізкі прахадны бал)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ацэ́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. ацаніць.

2. Думка, меркаванне пра якасць, значэнне каго-, чаго-н.

Даць ацэнку.

3. Адзнака, абазначэнне ступені ведаў і паводзін вучняў.

А. па літаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здавальня́ючы, -ая, -ае.

1. Даволі добры, які задавальняе пэўныя запатрабаванні.

З. адказ.

Работа выканана здавальняюча (прысл.).

2. у знач. наз. здавальня́юча, нескл., н. Адзнака, якая абазначае самую нізкую станоўчую ацэнку ведаў.

Здаць экзамен на здавальняюча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасрэ́дна,

1. Прысл. да пасрэдны.

2. у знач. наз. пасрэ́дна, нескл., н. Ніжэйшая станоўчая адзнака ведаў, паводзін і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hallmark​1 [ˈhɔ:lmɑ:k] n.

1. адзна́ка, прыме́та, прыкме́та

2. прабі́рнае кляймо́, про́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

залі́к, -у, мн. -і, -аў, м.

Від праверачных іспытаў (у вышэйшай школе, у спартыўных установах і пад.), а таксама адзнака аб праходжанні такіх іспытаў.

Здаць з.

Атрымаць з.

|| прым. заліко́вы, -ая, -ае.

Заліковая кніжка (для адзнак аб здадзеных экзаменах, заліках).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отме́тка ж.

1. адзна́ка, -кі ж.; знак, -ка м.; ме́тка, -кі ж.;

2. (действие) адзначэ́нне, -ння ср.; неоконч. адзна́чванне, -ння ср.;

3. (оценка) адзна́ка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dwója

ж. разм. двойка (адзнака)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

на́мбэ ту

(англ. number two = нумар два)

жарг. двойка, нездавальняючая адзнака.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дзяво́часць, ‑і, ж.

Уласцівасць дзявочага; свежасць, цнатлівасць. Ад погляду майго Лідка трохі бянтэжыцца. І гэта першая адзнака дзявочасці яшчэ больш красіць яе. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)