avert [əˈvɜ:t] v.

1. адхіля́ць, прадухіля́ць

2. адво́дзіць (вочы, твар)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адво́дзіцца несов., страд. отводи́ться; уводи́ться; отклоня́ться; отверга́ться; отвраща́ться; предоставля́ться; заноси́ться; см. адво́дзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

draw off

адця́гваць, адво́дзіць; адыхо́дзіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unburden [ˌʌnˈbɜ:dn] v. fml скіда́ць цяжа́р;

unburden oneself адво́дзіць душу́; выка́звацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wégführen

vt адво́дзіць; адво́зіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

раздзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да раздзьмуць, разадзьмуць.

2. Разм. Павевам калыхаць, адводзіць, разносіць. Сустрэчны вецер раздзімаў пасмы.. [Палініных] русых валасоў, якія вылезлі з-пад сіняй шапачкі. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

entwä́ssern

vt асу́шваць, адво́дзіць ваду́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дэкліна́тар

(ад лац. declmare = адводзіць убок)

прыбор для вызначэння магнітнага адхілення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. адводзіць — адвесці (у 6 знач.).

2. Спец. Прыстасаванне ў станках для пераводу рэменя з рабочага шківа на халасты і наадварот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдукава́ць

(польск. redukować, ад лац. reducere = адводзіць)

аслабляць артыкуляцыю гуку, падвяргаць рэдукцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)