отве́сить сов.

1. (взвесить) адва́жыць;

2. (отвесом) спец. адве́сіць;

◊

отве́сить покло́н уст. паклані́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адве́шаны

1. отдёрнутый;

2. вы́пяченный, оттопы́ренный;

3. спец. отве́шенный;

1-3 см. адве́сіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкапы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. груб. Скрывіўшы, адставіць; адвесіць (пра губы). Аляксей Ісаевіч зморшчыў лоб, смешна адкапыліў губу. Хомчанка. Зазваніў званок. Гэта званіў наш маўклівы вартаўнік, што заўсёды хадзіў адкапыліўшы ніжнюю цяжкую губу. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́шваць несов.

1. отдёргивать; см. адве́сіць 1;

2. (губы) выпя́чивать, оттопы́ривать;

3. спец. (отвесом) отве́шивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отдёрнуть сов.

1. (занавеску и т. п.) адшмаргну́ць, адве́сіць, мног. паадве́шваць;

2. (руку и т. п.) адхапі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)