акладня́, -і́; мн. -і́, -е́й, ж.

Прыстасаванне ў плузе для пераварочвання пласта зямлі, адвал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прашарава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ру́ецца; зак.

Прадзіравіцца ад шаравання.

Адвал плуга прашараваўся.

|| незак. прашаро́ўвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отва́л м.

1. адва́л, -лу м.;

2. (в плуге) акладня́, -ні ж.; палі́ца, -цы ж., адва́л, -ла м.;

3. (в грейдере) адва́л, -ла м.;

4. горн. адва́л, -лу м.;

◊

накорми́ть до отва́ла накармі́ць да адва́лу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

slagheap [ˈslæghi:p] n. BrE шла́кавы адва́л; тэрыко́н (у гарах)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наро́г, -а, М -ро́зе, мн. -і, -аў, м.

Частка плуга, якая падразае пласт зямлі знізу і перадае яго на адвал.

|| прым. наро́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грэ́йдэрны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да грэйдэра. Грэйдэрны адвал. // Зроблены пры дапамозе грэйдэра. Грэйдэрная дарога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Schláckenhalde

f -, -n адва́л шла́каў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Адва́рніца, атварніца ’паліца ў плузе’ (ДАБМ) да адвалніца. Гл. адвал.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hałda

ж. горн. адвал; тэрыкон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kóhlenhalde

f -, -n адва́л [склад] ву́галю, тэрыко́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)