отбива́ться

1. в разн. знач. адбіва́цца; см. отби́ться;

2. страд. адбіва́цца; см. отбива́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбіва́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць (святла, гукаў, радыёхваль і пад.) адбівацца ад чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отпечатлева́ться несов., прям., перен. адбіва́цца, адціска́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сяры́цца (сярі́цца) ’ярка адбівацца, зіхацець’: у вычах сяріцца (Юрч. Вытв.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ска́зываться​II несов. (отражаться) адбіва́цца; (проявляться) выяўля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

odbijać się

незак.

1. адбівацца; адскокваць;

2. адлюстроўвацца, адбівацца;

3. безас. адрыгвацца;

гл. odbić się

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

запечатлева́ться

1. захо́ўвацца; ураза́цца, урэ́звацца; запада́ць; запаміна́цца;

2. адлюстро́ўвацца, адбіва́цца; увасабля́цца; см. запечатле́ться;

3. страд. захо́ўвацца; запаміна́цца; адлюстро́ўвацца, адбіва́цца; увасабля́цца; см. запечатлева́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

szarpać się

незак. рвацца, вырывацца, адбівацца; тузацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адстрэ́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Адбівацца, страляючы. Людвік у міг вока перабег па кладках на другі бераг, залёг і стаў адстрэльвацца, каб затрымаць ворага. Кулакоўскі.

2. Зал. да адстрэльваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отшива́ться страд.

1. адшыва́цца, адшалёўвацца, адбіва́цца;

2. адшыва́цца, адпрэ́чвацца; см. отшива́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)