отбо́й в разн. знач. адбо́й, -бо́ю м.;

отбо́й возду́шной трево́ги адбо́й паве́транай трыво́гі;

бить отбо́й біць адбо́й;

◊

отбо́ю нет (от кого-, чего-л.) адбо́ю няма (ад каго-, чаго-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

all clear

[ɔlˈklir]

n.

а) адбо́й (паве́транае трыво́гі ці і́ншае небясьпе́кі)

б) усё ў пара́дку

в) “адбо́й”

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гарні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто падае сігналы на горне. Эй, гарніст, іграй паход! Колас. Даў адбой гарніст, і ўсе мы Спаць паклаліся на сене. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

turncoat [ˈtɜ:nkəʊt] n. derog. рэнега́т, адсту́пнік;

Don’t be a turncoat! Не адступайся!; Не бі адбой!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

taps

[tæps]

а) адбо́й -ю m.

б) сыгна́л го́рна (жало́бны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Entwárnung

f -, -en вайск. адбо́й (пасля трывогі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

capstrzyk, ~u

м.

1. адбой (сігнал);

2. парад з аркестрам (напярэдадні ўрачыстасці)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ábblasen

*

1.

vt здзіма́ць (ветрам), здзьму́хваць (ротам)

2.

vi вайск. дава́ць адбо́й (на трубе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Атале́к ’пакой, адбой’ (Касп.). Па Трубачову (Слав. языкозн., 5, 176), аталек разам з ст.-слав. отълѣкъ і рус. дыял. отлепиться ’астацца’ ўзыходзіць да праслав. *ot(ъ)lěkъ, адкуль стары рускі тэрмін бортніцтва о́лек. Пра гэты корань гл. яшчэ Бернекер, 1, 710; Фасмер, 2, 477; З, 134, 171; Праабражэнскі, 1, 486–487, з літаратурай. Слова *otlěkъ роднаснае літ. ãtlaikas ’астатак’ (Траўтман, 155; Фрэнкель, 331) і словам іншых індаеўрапейскіх моў (і.-е. *leik​u̯ — Покарны, 669).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Alárm

m -(e)s, -e трыво́га

blínder ~ — памылко́вая трыво́га

~ zu Énde! — адбой!

~ blásen* [schlágen*] — трубі́ць [біць] трыво́гу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)