адзінаве́рства, ‑а, н.

Вызнанне адной з кім‑н. веры; агульнасць рэлігіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаду́мны, ‑ая, ‑ае.

Прасякнуты аднадумствам; які мае агульнасць думкі, поглядаў, перакананняў. Аднадумнае рашэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Geméinsamkeit

f - супо́льнасць, агу́льнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wspólność

ж. супольнасць, агульнасць;

wspólność interesów — агульнасць інтарэсаў;

wspólność wysiłków — супольнасць намаганняў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

е́днасць

(польск. jedność)

1) адзінства, згуртаванасць;

2) агульнасць, супольнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аднаве́рства, ‑а, н.

1. Агульнасць веры, рэлігіі.

2. Стараверская секта, якая прызнае праваслаўнае духавенства, але захоўвае старапісныя абразы і старадрукарскія богаслужэбныя кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’ядна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Разм. Аддзяліцца адзін ад другога (пра злучаныя часткі чаго‑н.). Правады раз’ядналіся.

2. перан. Страціць агульнасць у чым‑н., стаць далёкімі, чужымі адзін другому.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

е́днасць ж.

1. (згуртаванасць) Éinheit f -, Éinigkeit f -;

2. (агульнасць, супольнасць) Geméinsamkeit f -, Geméinschaft f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

салідарызава́цца

(польск. solidaryzować się, ад фр. se solidariser = аб’ядноўвацца)

выказваць сваю салідарнасць з кім-н., чым-н., агульнасць інтарэсаў, адзінства поглядаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

на́цыя

(лац. natio = племя, народ)

устойлівая агульнасць людзей, якая ўзнікла гістарычна на аснове агульнасці мовы, тэрыторыі, эканамічнага жыцця, культуры і асаблівасцей характару.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)