Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
picaresque
[pɪkəˈresk]
adj.
аванту́рны; бага́ты на прыго́ды, прыго́дніцкі
a picaresque novel — аванту́рны рама́н
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ванту́рнік ’авантурыст’ (Нас.). Вантурнік < авантурнік < авантурны (чалавек) у выніку універбізацыі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
przygodowy
прыгодніцкі; авантурны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
léichtfertig
a
1) легкаду́мны, легкава́жны, бестурбо́тны
2) непраду́маны, аванту́рны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
awanturniczy
awanturnicz|y
1. скандальны;
2.авантурны, прыгодніцкі;
3. авантурысцкі;
polityka ~a — авантурысцкая палітыка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
adventurous
[ədˈventʃərəs]
adj.
1) аванту́рны; прыго́дніцкі; ху́ткі да ры́зыкі; адва́жны
a bold adventurous explorer — адва́жны прыго́днік, разьве́днік
2) рызыко́ўны
an adventurous undertaking — рызыко́ўнае й небясьпе́чнае пачына́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
schlau
a
1) хі́тры, падсту́пны; аванту́рны
2) разм. разу́мны, талко́вы
aus etw. (D) nicht ~ wérden — не дабра́ць ро́зуму, не зразуме́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
АГНО́Н
(Agnon; сапр. Чачке) Шмуэль Іосеф (17.7.1888, г. Бучач Цярнопальскай вобл., Украіна — 17.2.1970),
ізраільскі пісьменнік. Самы значны твор — авантурны раман «Дачка на выданні» (1931). Аўтар псіхал. раманаў «Простая гісторыя» (1935), «Госць на адну ноч» (1938—39), «Зусім нядаўна» (1945), аповесцяў «Госць зайшоў пераначаваць» (1939), «У глыбінях мораў» (1952), зб-каў апавяданняў «Снапы» (1963), «Апавяданні для ўсёдаравання» (1967) і інш. У творах спалучэнне фалькл. сюжэтаў і вобразаў з фантазіяй, іроніі са спачуваннем, рэлігійныя матывы. Нобелеўская прэмія 1966.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
«АПО́ВЕСЦЬ ПРА БАВУ́»,
помнік бел. перакладной л-ры, сярэдневяковы рыцарскі раман. Узнік у Францыі. Бел. пераклад зроблены ў 2-й пал. 16 ст. з сербскага тэксту і паслужыў крыніцай шэрагу рус. спісаў. Збярогся ў т.зв. Пазнанскім зборніку. Мае займальны любоўна-авантурны сюжэт. Асн. змест — незвычайныя прыгоды сына цара Гвідона і царыцы Мілітрысы (у бел.рэд. — Мератрысы) у яго змаганні за бацькаўскую спадчыну і царэўну Дружнену. У імя кахання Бава праходзіць выпрабаванні, здзяйсняе волатаўскія подзвігі, пасля шчасліва вяртаецца на радзіму і карае смерцю падступную маці і яе палюбоўніка Дадона, забойцаў свайго бацькі. «Аповесць пра Баву» нагадвае твор нар. гераічнага эпасу, у якім выкарыстаны прыёмы гіпербалізацыі: Бава валодае надзвычайнай сілаю, героем выступае напаўчалавек-напаўсабака Палкан і інш. Драматычна напружаны сюжэт, багацце казачнага элемента спрыялі папулярнасці рамана, які бытаваў ва ўсх. славян да 20 ст., пранік у фальклор, стаўшы нар. казкаю.