авалодаць - Пошук

master² [ˈmɑ:stə] v. авало́даць; узя́ць пад кантро́ль

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

авало́дваць несов., в разн. знач. овладева́ть; см. авало́даць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звало́даць

‘авалодаць кім-небудзь, з кім-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

авало́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да авалодаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obsess

[əbˈses]

v.

апанава́ць, авало́даць, апанта́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

авало́данне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. авалодваць — авалодаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

авало́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. авалодваць — авалодаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вазаблада́ць ’авалодаць’ (Нас.). Па фанетычных і марфалагічных прыкметах — запазычанне з ц.-слав.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апанта́ць

‘захапіць, апанаваць, авалодаць (апантаць каго-небудзь, што-небудзь); зблытаць, збіць з панталыку каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

posiąść

зак. авалодаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Verbum