апанта́ць
‘захапіць, апанаваць, авалодаць (апантаць каго-небудзь, што-небудзь); зблытаць, збіць з панталыку каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| апанта́ю | апанта́ем | |
| апанта́еш | апанта́еце | |
| апанта́е | апанта́юць | |
| Прошлы час | ||
| апанта́ў | апанта́лі | |
| апанта́ла | ||
| апанта́ла | ||
| Загадны лад | ||
| апанта́й | апанта́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| апанта́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)