аб’язджа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аб’язджаць — аб’ездзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bypass​2 [ˈbaɪpɑ:s] v. аб’язджа́ць, абхо́дзіць; віля́ць, хітры́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

объезжа́ть несов., в разн. знач. аб’язджа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

objeżdżać

незак. аб’язджаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ополза́ть​I несов. апаўза́ць, асо́ўвацца, аб’язджа́ць, асяда́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мане́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго.

1. Спец. Аб’язджаць (каня) на правілах манежнай язды.

2. перан. Разм. Мучыць, таміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вые́зживать несов. (приучать к езде) аб’язджа́ць, аб’е́зджваць, вые́зджваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напраму́ю, прысл.

Па прамой лініі, самым кароткім шляхам; напрамкі. Нехта ехаў з аўтабазы напрамую — паляніўся аб’язджаць балота аж ля тарфянога склада — далёка. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выезжа́ть​II несов. (приучать к езде) аб’язджа́ць, аб’е́зджваць, вые́зджваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наезжа́ть​I несов. (к нае́здить)

1. в разн. знач. наязджа́ць, нае́зджваць; (дорогу — ещё) аб’язджа́ць; см. нае́здить​ 1;

2. (лошадь) аб’язджа́ць, аб’е́зджваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)