obruszyć

зак. абваліць, абрушыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абры́ньваць

‘абрушыць што-небудзь на каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абры́ньваю абры́ньваем
2-я ас. абры́ньваеш абры́ньваеце
3-я ас. абры́ньвае абры́ньваюць
Прошлы час
м. абры́ньваў абры́ньвалі
ж. абры́ньвала
н. абры́ньвала
Загадны лад
2-я ас. абры́ньвай абры́ньвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абры́ньваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

забуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., што.

Разм. Прымусіць упасці; абрушыць, абваліць. Забурыць плот. Забурыць будан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абру́шаны

1. обру́шенный; зава́ленный;

2. перен. обру́шенный;

1, 2 см. абру́шыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абру́шваць несов.

1. обру́шивать, ру́шить; зава́ливать;

2. перен. обру́шивать; см. абру́шыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абры́нуць, -ну, -неш, -не; -ры́нь; -нуты; зак., што.

1. Імкліва абрушыць што-н. на каго-, што-н.

А. на ворага глыбы камення.

2. перан. З вялікай сілай накіраваць што-н. на каго-н.

А. усю злосць на бюракратаў.

|| незак. абрына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак.

1. што. Праламаць, абрушыць.

П. падлогу.

2. што. Загубіць якую-н. справу (разм.).

П. мерапрыемства.

3. каго-што. Адхіліць, адвесці (разм.).

П. каго-н. на экзамене (паставіць нездавальняючую ацэнку).

|| незак. права́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. права́л, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак.

1. што. Абуры́ць, абрушыць што-н.

А. старыя сцены.

А. падмыты вадою бераг.

2. каго-што. Паваліць каго-, што-н.

А. дрэва.

3. каго. Адолець у барацьбе.

Спрытна схапіў яго, абваліў на падлогу.

|| незак. абва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абва́льванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абу́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Давесці да абурэння; выклікаць незадавальненне, гнеў. Аднойчы.. [Карніцкага] асабліва абурыла работа Кандрата Сенькі, якому ён даручыў устаноўку слупоў для электралініі. Паслядовіч.

абуры́ць, ‑ру́, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Абваліць, абрушыць. Абурыць склеп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абры́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

1. З сілай апусціць, зваліць, абрушыць што‑н. на каго‑, што‑н. Хочацца абрынуць на здраднікаў такую дубіну, каб адным махам скрышыць змяіныя гнёзды. Карпюк.

2. перан. З вялікай сілай накіраваць, нацэліць на каго‑, што‑н. Дот абрынуў на галаву калоны кулямётныя чэргі. Хадкевіч. І выйшла так, што Юрка абрынуў на Севу не толькі сваё абурэнне, а і сваю крыўду. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)