изруга́ть сов., разг. зла́яць, абла́яць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ругну́ть сов., однокр., разг. абла́яць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абла́яны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аблаяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перала́яць, ‑лаю, ‑лаеш, ‑лае; зак., каго.

Аблаяць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамацюка́ць

‘аблаяць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прамацюка́ю прамацюка́ем
2-я ас. прамацюка́еш прамацюка́еце
3-я ас. прамацюка́е прамацюка́юць
Прошлы час
м. прамацюка́ў прамацюка́лі
ж. прамацюка́ла
н. прамацюка́ла
Загадны лад
2-я ас. прамацюка́й прамацюка́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час прамацюка́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Адпушы́ць ’вылаяць, аблаяць’ (Юрч.). Гл. пушыць, пух.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́ругаць ’аблаяць’ (Бяльк.). Запазычанне з рус. вы́ругать ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

połajać

зак. аблаяць; вылаяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

złajać

зак. вылаяць; аблаяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zwymyślać

зак. вылаяць; аблаяць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)