прамацюка́ць
‘аблаяць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| прамацюка́ю | прамацюка́ем | |
| прамацюка́еш | прамацюка́еце | |
| прамацюка́е | прамацюка́юць | |
| Прошлы час | ||
| прамацюка́ў | прамацюка́лі | |
| прамацюка́ла | ||
| прамацюка́ла | ||
| Загадны лад | ||
| прамацюка́й | прамацюка́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| прамацюка́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)