абкру́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абкруціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обмо́тать сов. абмата́ць, мног. паабмо́тваць, абкруці́ць, мног. паабкру́чваць;

обмо́тать шарф вокру́г ше́и абмата́ць (абкруці́ць) ша́лік вако́л шы́і;

обмо́тать го́лову платко́м абмата́ць (абкруці́ць) галаву́ ху́сткай;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акруці́ць гл. абкруціць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обверте́ть сов., прост. абкруці́ць, мног. паабкру́чваць, абвярце́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвярце́ць, ‑вярчу, ‑верціш, ‑верціць; зак.

Абкруціць, абгарнуць чым‑н. Абвярцець палец бінтам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкру́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абкручваць — абкруціць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Абкруціць, апавіць чым-н. некалькі разоў.

А. шыю шалікам.

|| незак. абмо́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абмо́тванне, -я, н. і абмо́тка, -і, ДМ -тцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

okręcić

зак. абвіць, абкруціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

акруці́ць, акручу, акруціш, акруціць; зак., каго-што.

Тое, што і абкруціць (у 1, 2, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабкру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Абкруціць, абматаць усё, многае або ўсіх, многіх. Паабкручваць дрэвы лямцам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)