одаря́ть несов.

1. (подарками) абдо́рваць, надзяля́ць;

2. перен. (способностями) адо́рваць, надо́рваць, надзяля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

endow

[ɪnˈdaʊ]

v.t.

1) забясьпе́чваць ста́лым прыбы́ткам

2) надзяля́ць, абдо́рваць (та́лентам, здо́льнасьцямі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дары́ць

1. (што) schénken vt;

2. (абдорваць) beschénken vt (чым-н. mit D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

endow [ɪnˈdaʊ] v.

1. абдо́рваць; адо́рваць, надзяля́ць;

He is endowed with patience. Ён надзелены цярпеннем (ад прыроды).

2. ахвярава́ць капіта́л на ўтрыма́нне (школы, бальніцы і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spendíeren

vt частава́ць, дары́ць; разм. абдо́рваць

éine Rúnde Bier ~ — частава́ць усі́х прысу́тных півам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reward

[rɪˈwɔrd]

1.

n.

1) узнагаро́да f.; адпла́та f.

2) грашо́вая ўзнагаро́да

2.

v.t.

1) узнагаро́джваць, дава́ць узнагаро́ду

2) абдо́рваць; аддава́ць нале́жнае

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дары́ць ​1, дару, дорыш, дорыць; незак.

1. што. Даваць у якасці падарунка, аддаваць бязвыплатна. Дарыць кветкі. □ Падарункі, вядома, могуць быць розныя. Гэта ўжо ў залежнасці ад матэрыяльных магчымасцей таго, хто дорыць. Лынькоў. Дзяўчаты з усмешкай Дарылі [салдатам] букеты. Танк.

2. каго. Даваць каму‑н. падарунак, падарункі; абдорваць. Дарыць маладых. // чым. Даваць каму‑н. міласціну. [Марыля:] Чым больш на жабраку торбаў, тым лепш такога дораць. Купала.

дары́ць ​2, ‑рыю, ‑рыеш, ‑рые; зак., што.

Скончыць рыць; вырыць да канца ці да якога‑н. месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

источа́ть несов.

1. (выделять из себя) ліць, сачы́ць, выдзяля́ць; (струить) струме́ніць; (одаривать) перен. абдо́рваць;

источа́ть слёзы ліць слёзы, пла́каць;

снег источа́ет хо́лод снег выдзяля́е хо́лад;

пе́чи источа́ли жар пе́чы выдзяля́лі гарачыню́;

источа́ть (на кого) свои́ ми́лости абдо́рваць (каго) сваёй ла́скай;

2. (испускать, издавать, распространять — свет, запах и т. д.) обычно переводится другим глаг. в соответствии со значением сущ.;

источа́ть свет свяці́ць;

источа́ть за́пах па́хнуць и т. д.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Трактава́ць 1 ’разглядаць, абгаворваць’, ’даваць тлумачэнне’, ’разумець, тлумачыць’ (ТСБМ), ’меркаваць, разважаць, ацэньваць’ (Цых.), ст.-бел. трактовати ’весці перагаворы’, ’тлумачыць, разважаць’ (1595 г.). Са ст.-польск. traktować ’трактаваць’, ’адносіцца да каго-небудзь, абыходзіцца з ім’ (Булыка, Лекс. запазыч., 188), якое з лац. tractāre ’весці перагаворы, абмяркоўваць, дамаўляцца’, ’трактаваць’, ’ведаць і ўмець’.

Трактаваць 2 ’частаваць’, ’абдорваць’ (ТСБМ, Нас., Шымк. Собр., Ласт., Гарэц., Шат., Байк. і Некр., Нар. Гом., Янк. БП), трахтава́ць ’тс’ (Бяльк., Федар. 5, Сцяшк. Сл.), ст.-бел. трактова́ти ’частаваць’ запазычана са ст.-польск. traktować ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 188), якое з лац. tractāre ’аказваць гасціннасць, частаваць’. Параўн. таксама ст.-бел. трактамент ’пачастунак’ (1711 г.), якое са ст.-польск. traktament ’пачастунак’, ’прыём’ < лац. tractamentum ’тс’ (Брукнер, 574; Голуб-Ліер, 486; Голуб-Копечны, 106, 388; ЕСУМ, 5, 617).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gift

[gɪft]

1.

n.

1) падару́нак -ка m., дар -у m.

2) здо́льнасьць f., та́лент -у m., дар -у m.

a gift of painting — здо́льнасьць малява́ць

2.

v.t.

1) дары́ць; дарава́ць

2) дары́ць, абдо́рваць (напр. малады́х)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)